1955. Klikk.
Glede. Og leik. Trur du dei ved pianoet snudde seg etter biletet blei tatt, brått vakna til live av desse to menneska sine gledesrop?
Eller er dei kanskje stille? For lyden av lykke kan vel vere låg so vel som høg, like verkeleg uansett kven som ser det eller ikkje?
Eg trur trommisen smiler i skjegget han ikkje har og tenkjer ting han aldri vil seie til nokon.
Ingen kommentarer:
Legg inn en kommentar